φυσιγγοδόχη

η, Ν

στρ. θήκη με τις φυσίγγες για τη βολή πυροβολικού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φυσίγγη + -δόχη (< δέχομαι), πρβλ. καπνο-δόχη. Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].